W orzecznictwie spotyka się pogląd, że
na rozkład pożycia nie wpływają dobre relacje pomiędzy małżonkami po jego
nastąpieniu. Tak uznał m.in. Sąd Najwyższy w orzeczeniu z dnia 8 maja 1951
r. (sygn. akt C 184/51) wskazując, że fakt troszczenia się męża o
żonę i dzieci, a także fakt przyjaznego ustosunkowania się do porzuconego
małżonka, zupełnie nie przesądza o braku trwałego rozkładu małżeństwa, którego
istotą nie jest nienawiść i niekulturalne odnoszenie się do siebie małżonków,
ale tylko zerwanie stosunków intymnych bez nadziei powrotu do nich.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz