Kwestie rozwiązania małżeństwa przez rozwód regulują przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964 roku Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Z uwagi na fakt, że w niniejszym blogu nawiązywać będę do tematyki związanej z rozwiązaniem małżeństwa przez rozwód warto tytułem wstępu przytoczyć obowiązujące w tym zakresie przepisy.
Zgodnie z Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym (dalej k.r.o., art 56) jeżeli między małżonkami nastąpił zupełny i trwały
rozkład pożycia, każdy z małżonków może żądać, ażeby sąd rozwiązał małżeństwo
przez rozwód. Jednakże mimo zupełnego i trwałego rozkładu pożycia rozwód nie jest dopuszczalny, jeżeli
wskutek niego miałoby ucierpieć dobro wspólnych małoletnich dzieci
małżonków albo jeżeli z innych względów orzeczenie rozwodu byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.
Rozwód nie jest również dopuszczalny, jeżeli żąda go małżonek wyłącznie winny
rozkładu pożycia, chyba że drugi małżonek wyrazi zgodę na rozwód albo że odmowa
jego zgody na rozwód jest w danych okolicznościach sprzeczna z zasadami
współżycia społecznego.
Orzekając
rozwód sąd orzeka także, czy i który z małżonków ponosi winę rozkładu pożycia. Jednakże na zgodne żądanie małżonków sąd
zaniecha orzekania o winie - w tym wypadku następują skutki takie, jak gdyby
żaden z małżonków nie ponosił winy.
Wyrok w
sprawie rozwodowej musi, a czasami może – oprócz rozwiązania małżeństwa i
ustalenia winy w rozkładzie pożycia – zawierać również dodatkowe ustalenia.
I tak –
zgodnie z art. 58 k.r.o. - w wyroku orzekającym rozwód sąd rozstrzyga o władzy rodzicielskiej nad wspólnym małoletnim
dzieckiem obojga małżonków i o kontaktach rodziców z dzieckiem oraz orzeka, w
jakiej wysokości każdy z małżonków jest obowiązany do ponoszenia kosztów
utrzymania i wychowania dziecka. Sąd uwzględnia porozumienie małżonków o
sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem
po rozwodzie, jeżeli jest ono zgodne z dobrem dziecka. Rodzeństwo powinno
wychowywać się wspólnie, chyba że dobro dziecka wymaga innego rozstrzygnięcia. Sąd
może przy tym powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców,
ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień
w stosunku do osoby dziecka. Sąd może pozostawić władzę rodzicielską obojgu
rodzicom na ich zgodny wniosek, jeżeli przedstawili porozumienie, o którym mowa
powyżej i jest zasadne oczekiwanie, że będą współdziałać w sprawach dziecka.
Jeżeli
małżonkowie zajmują wspólne mieszkanie, sąd w wyroku rozwodowym orzeka także o sposobie korzystania z tego
mieszkania przez czas wspólnego w nim zamieszkiwania rozwiedzionych
małżonków. W wypadkach wyjątkowych, gdy jeden z małżonków swym rażąco nagannym
postępowaniem uniemożliwia wspólne zamieszkiwanie, sąd może nakazać jego
eksmisję na żądanie drugiego małżonka. Na zgodny wniosek stron sąd może w wyroku orzekającym rozwód orzec
również o podziale wspólnego mieszkania albo o przyznaniu mieszkania
jednemu z małżonków, jeżeli drugi małżonek wyraża zgodę na jego opuszczenie bez
dostarczenia lokalu zamiennego i pomieszczenia zastępczego, o ile podział bądź
jego przyznanie jednemu z małżonków są możliwe. Orzekając o wspólnym mieszkaniu
małżonków sąd uwzględnia przede wszystkim potrzeby dzieci i małżonka, któremu
powierza wykonywanie władzy rodzicielskiej.
Na wniosek
jednego z małżonków sąd może w wyroku
orzekającym rozwód dokonać podziału majątku wspólnego, jeżeli
przeprowadzenie tego podziału nie spowoduje nadmiernej zwłoki w postępowaniu.
Warto
pamiętać, że w ciągu trzech miesięcy
od chwili uprawomocnienia się orzeczenia rozwodu małżonek rozwiedziony, który
wskutek zawarcia małżeństwa zmienił swoje dotychczasowe nazwisko, może przez
oświadczenie złożone przed kierownikiem urzędu stanu cywilnego powrócić do nazwiska, które nosił przed
zawarciem małżeństwa.
Kwestie
alimentacyjne pomiędzy byłymi małżonkami reguluje art. 60 k.r.o.
Zgodnie z
ww. przepisem małżonek rozwiedziony, który nie został uznany za wyłącznie
winnego rozkładu pożycia i który znajduje się w niedostatku, może żądać od drugiego
małżonka rozwiedzionego dostarczania środków utrzymania w zakresie
odpowiadającym usprawiedliwionym potrzebom uprawnionego oraz możliwościom
zarobkowym i majątkowym zobowiązanego. Jeżeli natomiast jeden z małżonków
został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia, a rozwód pociąga za sobą
istotne pogorszenie sytuacji materialnej małżonka niewinnego, sąd na żądanie
małżonka niewinnego może orzec, że małżonek wyłącznie winny obowiązany jest
przyczyniać się w odpowiednim zakresie do zaspokajania usprawiedliwionych
potrzeb małżonka niewinnego, chociażby ten nie znajdował się w niedostatku. Obowiązek
dostarczania środków utrzymania małżonkowi rozwiedzionemu wygasa w razie
zawarcia przez tego małżonka nowego małżeństwa. Jednakże gdy zobowiązanym jest
małżonek rozwiedziony, który nie został uznany za winnego rozkładu pożycia,
obowiązek ten wygasa także z upływem pięciu lat od orzeczenia rozwodu, chyba że
ze względu na wyjątkowe okoliczności sąd, na żądanie uprawnionego, przedłuży
wymieniony termin pięcioletni. W pozostałym zakresie do obowiązku dostarczania
środków utrzymania przez jednego z małżonków rozwiedzionych drugiemu stosuje
się odpowiednio przepisy o obowiązku alimentacyjnym między krewnymi.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz